Μην Αναθρέφεις Έναν Picky Eater
Picky eating είναι όταν τα παιδιά, συνήθως προσχολικής και πρώιμης σχολικής ηλικίας γίνονται επιλεκτικά με το φαγητό τους ή τρώνε ελάχιστα. Πάντα σύμφωνα με τους γονείς.
Πολλές φορές, βέβαια, συμβαίνει οι γονείς να υπερβάλουν και να μεγενθύνουν ένα πρόβλημα με αποτέλεσμα να γίνεται πραγματικά μεγάλο, ως αποτέλεσμα της αντίδρασης του νηπίου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Όλα ξεκινούν από τους γονείς, ναι το ξέρουμε, αλλά μην το πάρεις και κατάκαρδα, καθώς όσοι είμαστε γονείς γνωρίζουμε τις δυσκολίες και φυσικά κανένας δεν θέλει να κάνει κακό στο παιδί του, πασχίζουμε όλοι για το καλύτερο και αυτή είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά, συμφωνούμε; ναι. Άρα για να διαβάζεις αυτό το άρθρο, μάλλον ενδιαφέρεσαι για το παιδί σου, και μόνο αυτό αρκεί!
Ένα παιδί γινεται επιλεκτικό για πάρα πολλούς λόγους και κάθε φορά η εξατομίκευση είναι το κλειδί. Οι γονείς που έρχονται στο γραφείο μου εξηγούν πως έχουν δοκιμάσει τα πάντα, πως το παιδί τους, κάνει ότι θέλει ή πως όταν έρχεται η ώρα για το φαγητό, η κουζίνα μετατρέπεται σε πεδίο μάχης.
Διάβαζα λοιπόν, ένα βιβλίο για τις μάχες που χρειάζεται να μετράμε πριν τις δώσουμε, για εκείνες που δεν πειράζει κι αν τις παραβλέψουμε και για κάτι άλλες που σίγουρα πρέπει να δώσουμε και να βγούμε νικητές! Όπως δεν θα άφηνες ποτέ το παιδί σου να βάλει τα δάχτυλά σου σε μια πρίζα ακόμα κι αν έκανε tantrum για δύο ώρες. Έτσι, υπάρχουν κάποιες μάχες που πρέπει να κερδηθούν, από την αρχή.
Παρακάτω θα αναλύσουμε 3 βασικούς λόγους που το νήπιο καταλήγει να τρώει πολύ λίγο ή ελάχιστες τροφές.
Οθόνες
Γάλα
Εναλλακτικές
Παιδικό για 5 λεπτά, μόνο
Τί κακό έχει να βλέπει το παιδί μου ωραία ωραία το παιδικό ή ένα εκπαιδευτικό ντοκιμαντερ και εγώ να ταίζω μπρόκολα; Στην τελική, θέλουμε να τρώει υγιεινά, έτσι δεν είναι;
Η έκθεση σε οθόνη, κατ’ αρχήν, προκαλεί εξάρτηση και θα έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να μην τρώει αν δεν έχει μπροστά του μια οθόνη.
Επιπλέον, παρότι δεν είναι εμφανές, τα παιδιά που τρώνε με το παιδικό “αγκαζέ”, φαίνεται να είναι πιο επιλεκτικά και να τρώνε λιγότερες τροφές καθότι, η προσοχή τους μεταβιβάζεται κάπου αλλού και όχι στο πόσο και τί θα φάνε. Ταυτόχρονα, η έκθεση σε οθόνη, πέραν από τα άλλα μειονεκτήματα, έχει ενοχοποιηθεί και για παχυσαρκία.
Τέλος, με τον τρόπο αυτό, τα παιδιά χάνουν την εξαιρετική εμπειρία του να τρώμε μαζί στο τραπέζι, να λέμε τα νέα μας, να μαθαίνουμε ο ένας με τον άλλο, αν έχει βάλει πολύ λεμόνι η μαμά στο φαγητό κλπ. Και στην τελική, πόσο βλέπουμε ο ένας τον άλλο μέσα στη μέρα; Δεν αξίζει να ειδωθούμε έστω 20 λεπτά;
Μαμά γάλα (πριν πει καλημέρα)
Πολλοί γονείς στην απελπισία τους δίνουν στο παιδί γάλα, φόρμουλα ή κάτι υγρό για να πάρει περισσότερες θερμίδες σε ένα γεύμα.
Κι όμως, η αλήθεια είναι ότι αυτό καλό είναι να μετριαστεί.
Αρχικά, το πάρα πολύ γάλα είναι ικανό να δεσμεύσει τον πολύτιμο σίδηρο που έχουν οι, ήδη, ελάχιστες τροφές που μπορεί να τρώει το παιδί, οδηγώντας το σε αναιμία.
Το περισσότερο που μπορεί ένα παιδί να καταναλώσει δεν πρέπει να ξεπερνά τα 400ml.
Τα παιδιά που μόλις ξυπνούν και πίνουν ένα μπουκάλι γάλα, συνήθως δεν πεινούν για γεύμα και αυτό είναι λογικό, γιατί το στομάχι γεμίζει με το υγρό και έτσι καταλήγουν να παραλείπουν ένα πολύτιμο γεύμα.
Στο τέλος, επειδή είναι πολύ πιο εύκολο να πίνεις αντί να μασάς, συνηθίζουν να “πίνουν” το φαγητό τους, όπως για παράδειγμα να προτιμούν χυμούς αντί για φρούτο.
Αυτό είναι αρνητικό γιατί στα υγρά τρόφιμα (χυμοί) περιέχονται περισσότερα ελεύθερα σάκχαρα και λιγότερες φυτικές ίνες και αυτό τα καθιστά λιγότερο υγιεινά.
Να φάει έστω κάτι
Και για το τέλος, άφησα το καλύτερο, τις εναλλακτικές.
Θα θυμάστε, βέβαια, τη γιαγιά σας να σας καλοπιάνει όταν είχε φακές (ή μπάμιες) λεγοντάς σας, δεν πειράζει θα σου κάνω μια τηγανιά πατάτες. Φυσικά, το λέω χαριτολογώντας, όμως πολύ συχνά πέφτουμε στην παγίδα να προσφέρουμε κάτι άλλο όταν τα παιδιά κάνουν ένα καπρίτσιο απέναντι σε ένα… δύσκολο φαγητό.
Το κόλπο εδώ είναι να προσφέρουμε πάντα κάτι στο τραπέζι που να τους αρέσει και να έχουν την επιλογή να φάνε μόνο αυτό αν δεν θέλουν κάτι άλλο. Σημασία έχει η έκθεση στην τροφή και όχι αν τελικά θα καταναλωθεί ή όχι. Οσο πιο συχνά εκθέτουμε τα παιδιά μας σε υγιεινά τρόφιμα, τόσο πιο πιθανό είναι να τα καταναλώσουν στο μέλλον.
Η δουλειά του φροντιστή θα πρέπει να τελειώνει όταν έχει μαγειρέψει μια υγιεινή τροφή για το παιδί του.
Μην ξεχνάμε οτι εμείς οδηγούμε το καράβι και εμείς επιλέγουμε τι θα προσφέρουμε, που και πότε.
Τα παιδιά ας έχουν την επιλογή για το αν θα φάνε και το πόσο θα φάνε.
Μπορούμε να πούμε τη μαγική φράση “ μπορείς να το φάς όταν θα είσαι έτοιμος”.
Έτσι, διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι μπορούν να είναι ελεύθερα να επιλέξουν ότι εμείς έχουμε βάλει στο τραπέζι.
από τη Σοφία Κανέλλου, Διαιτολόγος- Διατροφολόγος MSc